Да Дня роднай мовы
“Кажуць, мова мая аджывае век свой ціхі: ёй знікнуць пара.
Для мяне ж яна вечна жывая, як раса, як сляза, як зара» П. Панчанка.
З такіх слоў пачалося мерапрыемства “Роднай мовы пералівы”, арганізаванае і праведзенае членамі пярвічнай прафсаюзнай арганізацыі дзяржаўнай установы адукацыі “Лельчыцкі дзіцячы сад №3”
прысвечанае Міжнароднаму дню роднай мовы.
Мова – частка чалавечай культуры, гістарычнай спадчыны. Дзякуючы ёй, працягваюць жыць традыцыі. Мова абуджае цікавасць да пазнання свету, садзейнічае праяўленню павагі да нашага мінулага і служыць элементам аб’яднання людзей незалежна ад месца і часу іх пражывання. Сёння ў свеце шмат цудоўных моў. Адны з іх вабяць сваёй прыгажосцю і непаўторнасцю, другія – мілагучнасцю. Але ў кожнага чалавека ёсць толькі адна родная мова. Менавіта на гэтай мове ён размаўляе з роднымі, сябрамі, знаёмымі.
“Кажуць, мова мая аджывае век свой ціхі: ёй знікнуць пара.
Для мяне ж яна вечна жывая, як раса, як сляза, як зара» П. Панчанка.
З такіх слоў пачалося мерапрыемства “Роднай мовы пералівы”, арганізаванае і праведзенае членамі пярвічнай прафсаюзнай арганізацыі дзяржаўнай установы адукацыі “Лельчыцкі дзіцячы сад №3”
прысвечанае Міжнароднаму дню роднай мовы.
Гэты дзень адзначаецца ва ўсім свеце 21 лютага.
Музычная зала на час правядзення мерапрыемства ператварылася ў чытальную. Тут прысутныя маглі пазнаеміцца з прозай і паэзіяй беларускіх аўтараў, якія тварылі ў розны час.
Старшыня прафсаюзнай арганізацыі Елена Ўладзіміраўна Мазур пазнаеміла прысутных з жыццем вядомага беларускага і ўсходнеславянскага першадрукара і асветніка Францыска Скарыны.
У зале гучалі вершы Я. Коласа, Я. Купалы, П.Броўкі, П. Панчанкі і многіх іншых. Удзельнікі мерапрыемства абмяркоўвалі творчасць У. Караткевіча, К. Крапівы, А. Кулешова, М. Лынькова.
Выстава “Роднай мовы пералівы” пазнаеміла з творчасцю не толькі вядомых, але і малавядовых сучасных аўтараў.
На працягу мерапрыемства гучалі песні, музыка з якіх пакладзена на вершы А.Куляшова “Бывай…”; Н. Гілевіча "Вы шуміце, бярозы"; Г. Бураўкіна "Малiтва за Беларусь", "Завіруха"; М. Багдановіча "Слуцкія ткачыхі",
Елена Ўладзіміраўна павіншавала ўсіх са святам, падзякавала за актыўны ўдзел і завяршыла мерапрыемства такімі словамі: “Родная мова шмат не патрабуе. А калі ўжо назваў яе роднай, калі лічыш яе такой для сябе – павінен жа быць перад ёй хоць нейкі абавязак”.
